بشر همواره براي رفع نيازهاي خود، به ساخت ابزار آلات روي آورده است. انسانهاي نخستين با استفاده از سنگ و چوب، وسايلي براي شكار حيوانات مي‌ساختند و انسانهاي امروزي نيز براي آسايش بيشتر، روز به روز وسايل و تجهيزات نويني را خلق مي‌كنند، مانند اتومبيلهاي جديد، وسايل خانگي مدرن و تجهيزات پيشرفتهاي براي سفر به كرات ديگر. يكي از مشكلات هميشگي اين پيشرفتها، عدم وجود ماده‌اي بود كه بتواند در شرايط خاصي كارايي داشته باشد، به عنوان مثال بتواند نيروي زيادي را تحمل كند، ترك نخورد، در دماي بالا نرم نشود، ساييدگي آن در حد صفر باشد، اكسيد نشود .
بدين دليل، انسان هميشه به توليد مواد نويني نياز داشته كه بتواند اين خصوصيات را مرحله به مرحله افزايش دهد و شايد بتوان گفت كه همواره توليد يك ماده نوين توانسته است پيشرفتهاي زيادي در صنعت پديد آورد.
عنوان دقيق‌تر اين رشته، مهندسي مواد است.
مهندسی مواد را به این صورت تعریف می کنند :
"شناخت خواص، توزیع و نحوه استخراج و كاربرد مواد گوناگون در صنایع به همراه تولید مواد مركب و الكترو سرامیکها و حفاظت و شكل‌دهی آنها محدوده مهم، وسیع و پر كاربردی از دستاوردهای دانش بشری را شامل می‌گردد كه هم اكنون به عنوان دانش مهندسی مواد شناخته می‌شود"
مهندسي مواد شامل سه گروه عمده زير است
فلزات 2- پليمرها 3- سراميك‌ها1
با فلزات كم و بيش آشنايي داريم. پليمرها شامل تمام موادي مي‌شوند كه از نفت بدست مي‌آيند. سراميك‌ها نيز شامل تمام مواد به جز فلزات و پليمرها هستند. البته امروزه گروه چهارمي از مواد در صنعت به كار گرفته مي‌شود كه تلفيقي از اين سه گروه است و تحت عنوان كامپوزيت‌ها شناخته مي‌شود
شايان ذكر است كه دسته دوم كه همان پليمرها هستند، هم اكنون به صورت رشته‌اي مستقل به نام مهندسي پليمر مطرح شده‌اند و ديگر جزء زير مجموعه‌هاي رشته مهندسي مواد محسوب نمي‌گردند
به طور كلي، كار يك مهندس مواد، تنظيم، تركيب مناسب و كنترل مراحل توليد يك قطعه است